El opmek, biat etmek, hurmet gostermek, buyuyunce hurmet gormenin hayalini kurmak ve nihayet buyuynce hurmet bagimlisi olmak bu yazdiklarimi baska dile cevirmeden okuyabilen herkesin az cok asina oldugu seyler. Ev hayati, is hayati, siyaset... her yerde ama her yerde biat her yerde hurmet var. Her yerde itin ite itin kuyruguna hukmu geciyor ama ne rezildir ki bu kisir dongu hurmet hiyerarsisinde basamak basamak yukseldikce rahatsiz etmemeye, hosunuza bile gitmeye basliyor. Belki de o yuzden en isyankar zamanlar ogrencilik, daha it, itoglu it degil de kuyruk, kuyrugun ucundaki pire oldugumuz yillar. Gerci orada da vardi idealist kuyruklar, "beni de alin araniza" diye bagiran pireler, birinci siniftan baslarlardi yamanacak monte olacak kic aramaya. Ama o zamanlar guzeldi gene de, baskalari da vardi, birbirimizi buldukca icip icip topluca sikayet ederdik. Daha o yillarda is hayati cok uzak oldugundan di belki, zira biat kulturunun en rezil hali plazalarda, sirketlerde, takim elbiselerle, tayyorler ardindaydi. Malum Turkiye'de ozellikle "biz profesyoneliz" diye bas bas bagirmadan, calisanlarina sodeksolara, takim ruhu aktivitelerine bogmadan, kisacasi ozu meydanda orta ve kucuk isletmeler, yerel sirketlerde calisma kulturu "isverenin calisana ekmek vermesi" seklinde. Cok uluslu plaza cennetleri ise ilk krizde ozlerine donuyor ki Turkiye'de de zaten her kose basindan kriz cikiyor. Is boyle olunca da ozellikle ilk ise girdiginiz yillarda her hangi bir sekilde hakkinizi aradiginizda , durumunuzdan hosnut olmadiginizi beyan ettiginizde "yedigin kaba pisleme" tepkisiyle karsilasiyorsunuz. Mudurun onunde ceket iliklemeniz gerekiyor. Daha uzun suredir ayni yerde calisanlar kendilerine cay ismarlayip yalakalik yapmanizi bekliyorlar. Hatta o kadar dogal ki bu onlar icin acik acik soylemeye bile gerek duymuyorlar, sadece yeni gelin evi basan kaynana gibi oturup masalarinda "hurmet" bekliyorlar. E tabi isverenle calisan ayni bokun soyuyken bu pek bir sorun olmuyor. gun icinde it ite it kuyruguna bagiriyor, herkes topluca agresiflesip sinir hastasi oluyor, eve gidip coluguna cocuguna bulastiriyor bu virusu.
Dananin kuyrugunun kotugu yer ise "aile". Eger aileniz de bu biat kulturune tabi ise, zaten is arayacak yasa gelene kadar bu kulturu kaniksadiginizdan is yerinde birbirini yirtan yuzlerce kisiden biri olup sen sag ben selamet yuvarlanip gidiyorsunuz. Yok eger aileniz de uyumsuzlardansa, o kim oldugu belirsiz "elalem"lerden, ofis canavarlarindan, kici kalkik isverenlerden cok cekmisse ya da sadece insansa ve diger insanlari anlamaya calisiyorsa, kisacasi bir sekilde biat kulturune tabi degilse o zaman isler degisiyor. Gunun birinde eve gidip anneye, babaya, abiye "bana itaatsiz dediler bohcami alip ciktim" dediginizde "terbiyesiz" yerine "aferin kiz" diyorlarsa aha o zaman gorunuyor ya bunalimin ya da gurbetin yollari. Her sekilde diger yoldan iyi ama zor. Daha az pasif agresif ama cok daha mesakatli. Onunun acik olmasi digeri kadar kesin degil ama en azindan onunuze farkli bir isik cikma olasiligi var. Ve en onemlisi cekirdek aile arkanda olunca yurunmeyecek yol degil.
