İnsan beyni -en azından benimki- riyakar bir organdır. İçinde bulunduğu bünyeye kazık atmak için en olmadık zamanlarda en olmadık şeyleri üretir. Mutlu, boş, hayta zamanlarda, basit bir can sıkıntısını oyalayacak konu bulamayan beyin, her ne hikmetse ne zaman yumurta kapıya dayansa pek bir verimli çalışır. İstisnasız her hayati durumda, alakasız konularla parazit yapar. Dahası takılacağı konuları inadına en ilginç, en zevkli olanlardan seçerki, "yapılması gereken"le "yapılması istenen" arasındaki gerilim artsın. Şeytana uymak kolaylaşsın.
Ders çalışacaksanız anılar canlanır. İş yapacaksanız yaratıcılığınız depreşir. Sabahın köründe uyanacağınız için acilen uyumanız gerektiğinde, olabilecek en alakasız şey aklınıza takılır. "Kontiki* neydi? İsmi de bir yerlerden tanıdık geliyor ama" diye düşünerek sabahı edersiniz. En beteri ve en kaçınılmazı da iki ayağınız bir papuca girmişken yeni felsefi açılımlara girmektir. Hayatla ilgili en derin sorgulamalar, en temel çelişkiler nedense en olmadık zamanlarda akla gelir, kafanızı karıştırır. Hayat normale döndüğünde ise bilincin en güneş görmemiş yerine iteleniverirler. Ta ki bir sonraki konsantrasyon gerektiren, stresli döneme kadar. Sonra sil baştan aynı hikaye.
Gönül ister ki, final dönemlerinde -ve benzer şıkışıklıklarda- şalterleri kapatmak mümkün olsun. Konsantrasyon bozulmasın, verimlilik artsın. Ama namümkün! Olmadı. Olmuyor. Mesela benim şu anda ödev yapıyor olmam gerekirken hala internette fink atıyorum.
*Kon-tiki: Norveçli gezgin Thor Heyerdahl'ın 1947'de Peru'dan Polinezya'ya giderken kullandığı balsadan yapılma sal. Heyerdahl, vakti zamanında yerlilerin benzer sallarla aynı yolculuğu yaptığına inanıyordu. Bunu kanıtlamak için yola çıktı ve okyanusu geçmeyi başardı.
Ders çalışacaksanız anılar canlanır. İş yapacaksanız yaratıcılığınız depreşir. Sabahın köründe uyanacağınız için acilen uyumanız gerektiğinde, olabilecek en alakasız şey aklınıza takılır. "Kontiki* neydi? İsmi de bir yerlerden tanıdık geliyor ama" diye düşünerek sabahı edersiniz. En beteri ve en kaçınılmazı da iki ayağınız bir papuca girmişken yeni felsefi açılımlara girmektir. Hayatla ilgili en derin sorgulamalar, en temel çelişkiler nedense en olmadık zamanlarda akla gelir, kafanızı karıştırır. Hayat normale döndüğünde ise bilincin en güneş görmemiş yerine iteleniverirler. Ta ki bir sonraki konsantrasyon gerektiren, stresli döneme kadar. Sonra sil baştan aynı hikaye.
Gönül ister ki, final dönemlerinde -ve benzer şıkışıklıklarda- şalterleri kapatmak mümkün olsun. Konsantrasyon bozulmasın, verimlilik artsın. Ama namümkün! Olmadı. Olmuyor. Mesela benim şu anda ödev yapıyor olmam gerekirken hala internette fink atıyorum.
*Kon-tiki: Norveçli gezgin Thor Heyerdahl'ın 1947'de Peru'dan Polinezya'ya giderken kullandığı balsadan yapılma sal. Heyerdahl, vakti zamanında yerlilerin benzer sallarla aynı yolculuğu yaptığına inanıyordu. Bunu kanıtlamak için yola çıktı ve okyanusu geçmeyi başardı.
2 kisi laf etti:
senin bu dedigine bilinc altindan gelen yapilan ise direnme hede hodosu de derler, tembellik hominilerinin bir sekilde caliskan gubidileri gobarmasindan kaynaklanir.
Bu arada balsa'dan salla okyanusu gecen taocudur, dombilidir, kirilir lan balsa cit diye.
maalesef benim tembellik hominilerim caliskan gubidilerimden baskın çıktı gene. gubarılmaktan bir türlü kurtulamıyorum. imdaatttt.... finaller yaklaşıyor efendim, durduramıyoruz.
Yorum Gönder