Geçmek bilmez mide ağrıları ve uykusuz geceler eşliğinde yaptığım iç hesaplaşmalar neticesinde dış dünyanın iç dünyama sızıp istikrarsızlık yaratmasına neden olan açığı bulmuş bulunuyorum: "he diyip geçme" beceriksizliği. Milletin ne ağzı, ne fikri, ne de paşa gönlü torba olmadığı için ortalıkta türlü çeşitli öneriler, talepler, fikirler, değerlendirmeler ve genellemeler uçuşuyor. Gün boyunca maruz kaldığım bu söz ve yazı öbeklerini yaratıcıları bile ürettikten 5 saniye sonra unuturken ben nedense eviriyor, çeviriyor, yorumluyor, kapışıyor, beynimi bulandırıyorum. Hayır bir de, kendi durumum için konuşuyorum, madem eninde sonunda gene bildiğini okuyacaksan elalemin derdinden gerilmenin ne getirisi var.Bazen anne sözü dinlemek; "he diyip geçmek" lazım. Ama "he" demeyi öğrenmek öyle ha diyince olmuyor. Buradaki "He" yıllar içinde edinilen bir sosyal zırh çeşidi. Çarpışan arabalar misali cazgır cazgır geçen uzunca bir süre sonunda "ne yapıyorum ben, ne saçmalıyorum" denilmek suretiyle ediniliyor. Ama tavrı güçlendirmek, alışkanlık haline getirmek zaman istiyor. Bir kere elalemin lafına omurilikten tepki vermeyi bırakmak çok zor. Bence, reflektif savunma tepkilerinin oluşumu, "he" demekten daha bilinçsiz bir süreç. Her lafa tavır alıp "olduğumuza inandığımız şeyi" savunarak idealimizdeki kişiliğe yaklaştığımız ilüzyonuna kapılıyoruz. Bu klasik bir laf dalaşı şeklinde de olabilir, internet sitelerinde uzuuunnnn yorumlar yazarak ta. Hatta evde tavana bakarak kendi kendimize fikir yürüterek te yapabiliriz. Uzun felsefi ve entellektüel tartışmalarla kendimizi ya da fikirlerimizi sorgulayıp geliştirdiğimizden de pek emin olamıyorum çoğu zaman. Zira genelde bu tartışma platformlarında olay "kazanma", "lafı oturtma", "son sözü söyleme" eksenli gerçekleştiği için taraflar genelde kulakları ardına kadar kapalı ve kendi bildiklerine daha sıkı yapışmış halde ortamı terk ediyor. Hasbelkader fikrimiz olan her hangi bir konu geldi mi daha beyin lafı işlemeden düğmemize basılmış gibi konuşmaya başlıyoruz.
Oysa "he" diyip geçmek öyle mi ya. He demek için önce ne denildiğini duymak, irdelemek, saçma olduğuna kanaat getirmek, çaktırmadan sıvışmak ve konuyu değiştirmek için gerekli zemini hazırlamak lazım ki hakkıyla "he" denebilsin. Burada kilit nokta çaktırmadan "he" demek. Ne de olsa bu tavır karşıdaki kişiyi az buçuk ta olsa toy, salak vs. yerine koymayı içeriyor. Sonuçta millete açık açık "bilmez etmez konuşur" ya da "kim uğraşacak şimdi buna laf anlatmakla" diyemeyeceğimize göre diplomatik "he" deme yöntemleri geliştirmek lazım. Zamanla o da olacak artık. En olmadı bir süre Erdener Abi modunda dolaşırım ortada formatı oturtana kadar.
